Dragiša Nedović, rođen 20. jula 1916. godine u Kragujevcu, bio je tekstopisac i kompozitor.
Počeo je da stvara još kao dijete, čim je naučio da piše. Njegovi roditelji, otac Andrija i majka Gina, imali su devetoro djece — pet sinova i četiri kćerke.
Dragišini roditelji su bili slabijeg imovnog stanja, pa je on, sa navršenih 16 godina, odlučio 1932. godine da krene pješice iz Kragujevca na put, da bi, kako je on govorio, “narod čuo njegovu muziku”, noseći sa sobom “samo jednu staru, skršenu gitaru”. Putujući kroz Srbiju, nastaju njegove pesme: “Teško mi je Šumadiju ostaviti”, “To je moja Šumadija”, “Siromah sam druže” i druge. Ova posliednja je, na neki način, autobiografska i odslikava njegov životni put. Narod sa oduševljenjem prihvata nove pjesme.
Put ga vodi dalje u Bosnu, gdje počinje da piše bosanske sevdalinke i tu nastaju njegove pjesme trajne vrijednosti, kao što su: “U lijepom starom gradu Višegradu”, prvi put otpjevana od Himze Polovine sredinom pedesetih godina., “Iz Bosne se jedna pesma čuje”, “Prođoh Bosnom kroz gradove”, “Bosanske me pjesme zaniješe” i brojne druge, a narod na ovim prostorima sa velikim žarom prihvata nov Dragišin stil.
Najljepše sevdalinke slušajte na jedinoj na televiziji posvećenoj sevdalinkama, Sevdah TV.
Jeste li zainteresovani da pročitate nešto više o uspješnim biznisima?
Dalmatinski stil
Poslije dužeg boravka u Bosni, Dragiša Nedović nastavlja putovanje i stiže u Dalmaciju, gdje sada, inspirisan novim motivima — morem, brodovima i lijepim primorkama, odmah počinje sa pisanjem i komponovanjem, pa tu nastaju nova djela: “O lipa ti neznanko”, “Kad si bila mala Mare”, “O brodiću bijeli”, koje Dalmatinci prihvataju sa velikim oduševljenjem.
Ove pjesme brzo pronalaze svoje mjesto u muzici toga vremena i ubrzo postaju “izvorne”, “kultne”, što je bio osnovni razlog nepoznavanja i nepriznavanja autorstva ovih pjesama. Ništa bolja situacija nije bila ni u drugim krajevima bivše Jugoslavije, a posebno u Srbiji, gdje su mnoge pjesme, zbog svoje ljepote, vrijednosti i opšteg prihvatanja smatrane “narodnim” pjesmama, čiji autor nije poznat. Time je Nedoviću bilo uskraćeno njegovo autorsko pravo na svojim pjesmama.
Posle više godina, Dragiša Nedović se vraća u Srbiju i nastavlja sa pisanjem, sada sa velikim životnim i umjetničkim iskustvom. Bio je pun mašte i novih ideja. Napisao je preko 400 pjesama.
Međutim, sudbina počinje da se poigrava sa Dragišom i on 1950. godine obolijeva od tuberkuloze, pa nastaje njegova tužna pjesma “Pluća su mi bolna, zdravlja više nemam”, koja ubrzo biva zabranjena za javno izvođenje, s obzirom da je, u to vrijeme, veliki broj mladih ljudi obolijevao od ove opake bolesti, pa je ova pjesma izazvala nekoliko samoubistava.
Dragiša Nedović umro je 31. januara 1966. godine u svom rodnom Kragujevcu od infarkta srca.